Terugblik op onze Australië-reis

Op een vakantiebeurs en aan de keukentafel zetten we met TravelEssence begin 2018 onze eerste stappen op een gedroomde reis naar Australië. Het enige wat voor ons van het begin af vaststond was dat we naar het oosten wilden, naar Queensland, Sydney en naar het zuiden voor de Great Ocean Road en Melbourne. De prettigste manier van reizen vinden we gewoonlijk om met z'n tweeën in een auto te stappen en op pad te gaan. Om dat een beetje efficiënt  te doen qua tijd, geld en beleving is een reisplan wel handig.

Al snel hakten we de knoop door om niet met de camper te trekken, maar met auto en vliegtuig.
Van vrienden en TE hadden we begrepen dat sommige trajecten, bijvoorbeeld van Queensland langs de kust naar Sydney, met de auto behoorlijk saai en langdradig kunnen zijn.
Onderweg in Mission Beach werd dat nog eens bevestigd door een jong koppel uit Scandinavië dat op eigen houtje met de auto vanuit Melbourne naar daar was getrokken en zij vertelden dat de afstanden en met name de eentonigheid van het landschap hen behoorlijk waren tegengevallen.
Van onze beslissing om met de auto te trekken en enkele trajecten met een binnenlandse vlucht te overbruggen in combinatie met leuke accommodaties hebben we zeker geen spijt gehad. We hebben zo onze (beperkte) tijd heel goed kunnen benutten en financieel zou de ene of andere manier van reizen op de eindbalans weinig of geen verschil maken (volgens onze berekeningen).
Europcar leverde de auto's (super inclusive), ook dat was steeds prima voor elkaar. TE had ons "intermediate SUV's" aangeraden in plaats van een kleinere auto. Zij konden daarmee bij Europcar meer comfort voor een bescheiden meerprijs leveren. Eenmaal onderweg waren we daar best blij mee, het was comfortabel en rustig rijden op de lange afstanden.  In Adelaide kregen we zelfs een upgrade naar een Nissan XTrail van Europcar en dat was nog fijner rijden, vooral in de bergen!

De B&B's, appartementen, lodges en hotels die voor ons waren uitgekozen, konden stuk voor stuk op ons enthousiasme rekenen. Alle hadden hun eigen kenmerken en charme, we voelden ons altijd heel welkom en alles was steeds perfect in orde. Heel relaxed. De meeste hebben we in het blog uitgebreid beschreven, omdat er vaak rond de lodges al het nodige te beleven viel, wat het voor ons aantrekkelijk maakte.
Heel praktisch: of we nu een keuken deelden met andere gasten of dat we in een eigen self-catering villa kwamen: overal vonden we wat basisingrediënten als zout, peper, olie e.d. tot een complete keukenuitrusting aan toe. Dat is heel praktisch als je steeds met het vliegtuig reist. Onderweg kochten we gewoonlijk in de buurt van onze eindbestemming onze vers-waren. Een van de eerste dingen die we in Cairns hebben gekocht was een koeltas en die heeft goed dienst gedaan. Verder was het een beetje plannen om niet teveel over te houden voordat we weer zouden vliegen.

De enige echte teleurstelling was de in het reisprogramma opgenomen trip naar Fraser Island, die plotsklaps door de Discovery Group tot één dag gereduceerd was (zie verslag). Ons hele verblijf aan de Sunshine Coast was op een tweedaags verblijf op Fraser Island gebaseerd en hoewel we het heerlijk hebben gehad in Noosa, werd dit een nogal overbodige tussenstop, waarvan we de tijd en de kosten liever anders hadden besteed.

De keuze om in oktober/november te reizen had alles te maken met de te verwachten weersomstandigheden. Wij proberen altijd grote hitte te vermijden. Het weer laat zich echter steeds lastiger voorspellen en wordt ook steeds extremer. Tijdens ons verblijf in het noorden hoorden we dat men zich zorgen maakte over de aanhoudende droogte, maar zuidelijker heeft het die dagen hevig geregend en in Sydney en omstreken uitzonderlijk gehageld. In februari jl. leidde extreme regenval tot grote overstromingen o.a. in Townsville en omstreken. Maar er is een duidelijk klimaatonderscheid per regio.
Het klimaat in het noorden van Queensland is tropisch: het is er altijd warm, het kent geen zomer en winter, wel een regenseizoen van ongeveer eind november tot april. Dan kun je er beter niet zijn, alleen al omdat voor de gemiddelde toerist de wegen onbegaanbaar worden.
Verder naar het zuiden kent men wel jaargetijden met zomer en winter, maar dan tegenovergesteld aan Europa.
Dat bepaalde dan ook de tijd en volgorde van onze reis: we begonnen in oktober in de tropische regenwouden en eindigden in het voorjaar in het zuiden.

In ieder geval is deze periode ons prima bevallen: aangenaam en net zo afwisselend als de bijbehorende landschappen. In Queensland hebben we de temperaturen en luchtvochtigheid nooit als onplezierig ervaren. In het zuiden was - natuurlijk ook op verschillende plaatsen - het weerbeeld nog wisselend: het ene moment konden we 's avonds bij 28° barbecuen, het andere moment moesten de windjacks aan en hebben we zelfs 's avonds even de kachel aangedaan. Zoals een van onze gastvrouwen zei: in Victoria kun je in deze tijd van het jaar op één dag wel drie of vier seizoenen meemaken. Voor met name de Grampians was het een uitgelezen tijd: de lente zette bergen, bossen en dalen in bloei!
Het prettige aan onze reisperiode was bovendien dat het redelijk rustig was overal. Zelfs de grootste toeristische trekpleisters werden nog niet overspoeld door hordes bezoekers. Wie bij ons verslag bij de Twelve Apostels een andere indruk krijgt: het parkeerterrein was nog niet half vol!

Als natuurliefhebbers en hobbyfotografen zijn we op onze trip volledig aan onze trekken gekomen. Sydney en Melbourne vormden een mooie afwisseling, het zijn geweldige steden.

Voor ons verblijf in de steden hebben we geen auto gehuurd. Het openbaar vervoer is er uitstekend en zeer betaalbaar. In Sydney hebben we ons met metro, bus en watertaxi verplaatst. De watertaxi is leuk om naar een van de eilanden te gaan en biedt even een andere blik op Sydney vanuit de baai. Voor alle OV hebben we de Opal-card gebruikt, een soort gratis OV-kaart, waar je een minimaal tegoed van 10 dollar op moet zetten. Je betaalt daarmee nooit meer dan 15 AUD per dag, hoeveel je ook reist.
In Melbourne hebben we de langere afstanden met de tram afgelegd; met de Myki-card eveneens zeer betaalbaar. In het oude centrum rijdt de toeristische "Circle Tram", gratis. Taxi's zijn duur in Melbourne. Vanaf Southern Cross Station is er een verbinding met de Sky-bus naar het vliegveld en wij vonden dit een prima manier om betaalbaar onze terugreis te beginnen.

Op vervoer en rondleidingen voor toeristen zijn nog tal van varianten, maar wij hebben veelal de benenwagen en een stadsplattegrond genomen.


Een mevrouw in Sydney vroeg ons wat we van het rijgedrag van de Australiërs vonden. Zelf was ze daar blijkbaar niet zo over te spreken en we hebben wel vaker een kritisch geluid gehoord, maar wij hebben het autorijden overal heel relaxed gevonden, mede dankzij het over het algemeen gedisciplineerde weggebruik. Het land is ruim, de wegen zijn overzichtelijk. Links (!) rijden went snel en is in een auto met het stuur aan de rechterkant al een stuk vanzelfsprekender. Anders zijn er regelmatig borden die je helpen herinneren. Behalve rond de grote steden waren de highways gewoonlijk tweebaans met regelmatig een extra rijstrook om in te halen. Wel moesten we er rekening mee houden dat ook fietsers van deze wegen gebruik maken. En dat niet alleen: ook kangoeroes en kasuarissen zijn in bepaalde gebieden niet alleen veel voorkomende verkeersslachtoffers, maar kunnen ook aanzienlijke schade aan de auto veroorzaken. Op Kangaroo Island mag je om die reden na het vallen van de avond niet meer de weg op.
Rond Cairns, Sydney en Melbourne hebben we wel verkeersopstoppingen meegemaakt. Door steeds ruim de tijd te nemen als we ergens op tijd moesten zijn, hebben we daar geen problemen mee gehad. Liever dan stress, waren we een uur te vroeg op het vliegveld. Dat was een prima moment om even de highlights voor ons reisverslag bij te werken.

Op onze eerste dag werden we in een klein (openbaar) parkje in Cairns aangesproken met "welkom" door een groepje aboriginals, die daar in de schaduw van de bomen zaten. We hebben teruggegroet en bedankt, maar op dat moment konden we de betekenis van deze woorden nog niet goed inschatten.
Gaandeweg onze reis hebben we een beetje kennis gemaakt met de aboriginal cultuur. De westerse cultuur is nog jong, de voetstappen van de indigenous people op dit continent gaan zoveel verder terug in de tijd. We waren in het noorden graag een keer op stap gegaan met een aboriginal gids, maar helaas is het daarvan niet meer gekomen. De smeltkroes van de Australische bevolking heeft zijn charme, maar ook donkere kanten. De oude bevolking is groot onrecht aangedaan met alle gevolgen van dien en nieuwkomers zijn allemaal niet meer zo welkom. In Alice Springs kun je 's avonds beter niet meer de straat op gaan, zo vertelden andere reizigers ons; in Melbourne zijn er bendes uit Afrikaanse landen die elkaar bestrijden en daarmee het openbare leven onveilig maken. Tijdens ons verblijf in Melbourne moest de politie ook uitrukken om rellen in het havengebied de kop in te drukken, zo las ik 's ochtends in het nieuws. Gelukkig hebben wij hier allemaal niets van gemerkt.
We hebben volop en zorgeloos kunnen genieten. Als toerist voelden we ons overal welkom. De mensen waren altijd open, hartelijk, behulpzaam en voorkomend. Het was een afwisselende reis, we hebben in zeer uiteenlopende natuurgebieden rondgelopen en veel dieren gezien: vogels, vlinders, kangoeroes en walibi's, slaperige en minder slaperige koala's, de bijzondere kasuaris, platypus en echidna, krokodillen, indrukwekkende walvissen en onvergetelijke dolfijnen.............. en héél veel papegaaien! En eucalyptusbomen! Vele soorten flora en fauna die je nergens of bijna nergens anders ter wereld kunt vinden.

Eindconclusie:

Het was een lange reis naar het andere eind van de wereld, maar Australië was wel echt de moeite waard.  We wisten van meet af aan dat 35 dagen, zelfs voor een klein stukje van dit grote continent, tekort zouden zijn en dat kunnen we achteraf alleen maar benadrukken.
We hebben echter geen spijt van de keuzes die we hebben gemaakt en deze reis heeft onze verwachtingen ruimschoots waargemaakt - even afgezien van de onvoorziene wending van de Fraser Island excursie. We kijken dan ook voldaan en met heel veel plezier aan onze trip terug met dank aan TravelEssence voor hun knowhow en inzet.

Voor wie onze reis in dit blog wil volgen of er zomaar een duik in wil nemen: veel plezier!
Voor de start: https://renraustralie.blogspot.com/2018/11/start-van-onze-australie-reis-in-cairns.html

Melbourne: Royal Botanic Gardens en de Shrine of Remembrance

Onze laatste dag! Vanuit ons hotel hoefden we alleen om het terrein van de grammar school heen te lopen om de botanische tuinen te bereiken. Het had die nacht blijkbaar geregend en de wolken hingen nog heel laag, maar het was droog en niet onaangenaam weer. Ik beperk me voornamelijk tot veel foto's van deze prachtige tuinen waar we niet alleen heel veel inheemse bomen en planten vonden, maar diverse flora van verschillende werelddelen. We liepen door uiteenlopende habitats zoals een stuk regenwoud en vulkaan.

Er was ook een veld, waar vooraanstaande mensen uit verschillende landen ooit een boom hebben geplant, o.a. deze Angophora costata door Prins Claus op 26 mei 1978. 

In de tuinen zijn ook veel dieren en vogelsoorten, maar de meest bijzondere soort is toch wel de invasieve exoot toerist, die niets en niemand ontziend graag zijn eigen mooiste plaatje wil schieten. Die zijn we trouwens op vele plaatsen tegengekomen. Deze jongedame presteerde het om in de planten onder die mooie boom te poseren en heeft daarmee zichtbaar een aantal planten volledig losgewoeld en vertrapt. Wie doet zoiets nu - in een botanische tuin notabene! We hebben er in dit geval iets van gezegd. Echt indruk maakte dat volgens mij niet.

Vòòr de wolkenkrabbers in de verte de vlag op de toren van het Government House.
Op verschillende plaatsen tijdens onze reis hebben wij Grass Trees gezien. Bij dit exemplaar is wel heel duidelijk hoe deze planten aan die naam komen. Rechts een tijdens een storm omgeblazen exemplaar; de plant is dan wel geveld, maar zolang de wortels in die berg houtschilvers etc. niet beschadigd worden, groeit de grasboom gewoon door.

Van begin tot eind van onze reis: de regenboogpapegaai.

Op de luchthaven van Cairns waren dit de eerste vogels die we hoorden en ze behoorden tot de laatste vogels die we zagen op onze Australiëreis: common myna, in het Nederlands ook wel: treurspreeuw.
Het National Herbarium of Victoria en het Magnet House bevinden zich nabij de hoofdingang van de Botanic Gardens.

Tegenover de hoofdingang van de Botanic Gardens ligt de Shrine of Remembrance, een indrukwekkend oorlogsmonument, oorspronkelijk opgericht ter ere van de strijders in WOI, maar tegenwoordig een gedenkteken voor allen die in verschillende oorlogen hebben gediend. 11 november is herdenkingsdag in Australië en de klaproos is het symbool dat daarbij hoort. De klaprozen in het perk voor het monument bloeiden rijkelijk. Van talloze gehaakte poppies was een gedenkspreuk op het gras rondom het monument gelegd.

De hoge balustraden boden naar alle kanten een prachtig uitzicht over de stad en we herkenden vele gebouwen en punten waar we de afgelopen dagen waren geweest - de binnenstad met de torens van de skydeck, van het arts centre, de kathedraal enz.

- in zuidelijke richting de gebouwen in de omgeving van ons hotel aan St Kilda

- richting de haven - en altijd overal hijskranen, omdat er op zovele plaatsen gebouwd wordt.

Door het park en langs de sportvelden van de grammar school liepen we terug naar ons hotel.

Die laatste avond zijn we nog een keer teruggegaan naar de stad en hebben ons nog een keer vergaapt aan de gestyleerde winkelcentra voordat we in Elizabeth Str. onze eetlust bevredigd hebben met een gevarieerd en bij elkaar gesprokkeld oosters menu: springroll in een Vietnamese eettent, een goed gevulde Chinese soep en bij een Thai een gerecht dat ik me niet meer herinner; doet er niet toe, keus was er in ieder geval genoeg.

Melbourne. Van kerstwinkels en Alice in Wonderland, van heel veel Chinezen en Aziatische nering, van Victoriaans en art deco naar superhoog modern, van street art en music, van rennen en rondhangen, van een geweldige eetcultuur tot bedelende daklozen, van oorlogsherdenkingen en glanzende etalages en een prettige mengelmoes aan nationaliteiten. 

Morgen, de dag van vertrek na een maand reizen door een klein deel van dit grote continent. Donderdagmiddag vliegen we. Het is heel lang reizen, maar vrijdagochtend vroeg landen we in 10 uur tijdsverschil. Leve de jetlag en de mooie herinneringen in het vooruitzicht - noteerde ik die laatste dag. Een groot deel van die herinneringen heb ik nu beschreven en in ruime mate van onze foto's voorzien in dit reisverslag.