Sydney: the Rocks, Harbour Bridge en Opera House

Nog los van de aantrekkingskracht van Harbour Bridge en het operagebouw, is het leuk om een toeristische verkenning van Sydney te starten in de Rocks, omdat hier de kolonisatie van Australië begon. Captain Cook had het land tot terra nullius verklaard en daarmee werden de aboriginals in de praktijk rechteloos en zouden dat nog lang blijven. Captain Arthur Philip verkoos in 1788 Sydney Cove boven Botany Bay om met de bemanning en veroordeelden aan land te gaan en een strafkamp op te zetten. Het is een boeiende geschiedenis en de moeite waard om meer over te lezen. Van die eerste jaren valt weinig of niets meer terug te zien, al was het maar omdat de eerste huizen en bouwsels het door de slechte bouwmaterialen volledig begeven hebben.Cadman's Cottage (1816) in George Street is een van de weinige gebouwen die uit de beginperiode resteren. George Street was de eerste straat van Sydney en volgt nog steeds hetzelfde traject als toen. De trams die hier later hebben gereden, zijn allang weer uit het straatbeeld verdwenen en tijdens ons verblijf  werd George Street flink op de schop genomen en werden de rails verwijderd.

"Fortune of war", Sydney's oldest pub

Na de moeilijke startperiode groeide de Rocks in de loop van de tijd uit tot het commerciële centrum. Mede als gevolg van het uitbreken van de builenpest in 1900 zou de wijk echter sterk verpauperen en begon de overheid gebouwen en hele delen van de wijk met de grond gelijk te maken. Dit nam nog grotere vormen aan toen men met de bouw van de brug begon. Daarvoor was ruimte nodig. Gelukkig hebben bewonersprotesten in de 70'er jaren geholpen om verdere afbraak te voorkomen. Nu is de buurt een toeristische trekpleister, waar de "nurses walk" je door smalle oude straatjes leidt en langs tal van historische bezienswaardigheden. De vele informatiepanelen zijn een gedetailleerde aanvulling op je reisgids. Vanaf het metrostation liepen wij op onze eerste verkenning door George Street richting de brug. Op de plaats waar vroeger het eerste hospitaal heeft gestaan, vind je nu o.a. horecagelegenheden zoals het hotel en de pub Fortune of War. Enkele heren zaten al aan het pils in de pub, we mochten een foto nemen. Oude panden, old fashioned en smaakvolle winkels.

We zijn niet rechtstreeks naar boven naar de brug gelopen, maar via het begin van Hickson road langs het ASN Building. Het was wat lastig, want ook hier werd hard aan de weg gewerkt, maar de bakstenen pakhuizen en het woonhuis (Wharfhouse, 1802) van Robert Campbell waren te mooi om links te laten liggen. De historische Hickson wandeling lijkt zeker de moeite waard, maar wij zijn even later via wat trappen naar boven geklommen en naar de brug gegaan.

Aan een van de trappen (Gloucester St) staat het Susannah Place Museum. Het is een blok van vier huizen, gebouwd rond 1844 door Ierse immigranten. Het heeft onderdak geboden aan een kruidenierszaak en 100 families. Alleen met een gids te bezoeken. 

Het zware grijze wolkendek leverde een wat grauw beeld van Sydney op. Maar de brug is zeer indrukwekkend, vooral als je iets weet van de constructie en hoe deze tot stand is gekomen. Een plaquette herinnert aan de 16 mensen die bij de bouw zijn omgekomen. Voor wie nu naar de top wil klimmen, zijn er stevige veiligheidsvoorzieningen. Wellicht dat het daardoor ook stevig aan de prijs is. Ook vanaf de brug zelf is het uitzicht over Sydney indrukwekkend. Links aan de overkant Milsons Point en Kirribilli, rechts Campbells Cove en Sydney Cove, Opera House en daarachter (denk ik) Garden Island (marineterrein).

De vroegere grandeur van Wharf House en de welvaart uitstralende pakhuizen valt tegenwoordig volkomen in het niet bij de aangemeerde enorme cruiseschepen en wolkenkrabbers.

Wij liepen terug de binnenstad in om een kijkje te nemen bij Circular Quai en het Opera House. Je kunt je ook met de Big Bus door het stadscentrum laten rijden en waarschijnlijk zie je dan ook meer dan op onze manier. Maar wij vinden het nu eenmaal leuk om met een paar "must sees" in het vizier een beetje losjes door de stad te zwalken, eventueel met ondersteuning van het openbaar vervoer in de vorm van (vooral) metro, bus en veerboot. Je kunt dan beter sfeer proeven.

Langs de kade en in het park was het goed toeven, er hing een ontspannen sfeertje temeer toen de zon zich steeds meer liet zien. Het cruiseschip  Solstice (315m lang en 37m breed, goed voor 2.850 passagiers en 1.200 bemanningsleden) torende boven alles en iedereen uit. Aan Circular Quai ligt ook het Museum of Contemporary Art. Op dat moment was er een tentoonstelling van David Goldblatt. Het is lastig kiezen als je in twee dagen Sydney wilt zien en er is ook nog een mooie foto expositie!

Kiezen is voor de ibissen geen probleem. Zij eten alles wat los en vast zit en je moet goed op je lunchpakketje letten om je de kaas niet van het brood te laten eten! Gelukkig kun je tegenover de terminals van de veerboten zo iets nieuws halen bij een van de talloze take-aways, die ongeveer alle nationaliteiten van Australië vertegenwoordigen. Wij hebben er o.a. een heerlijke krabsalade gescoord.

Mensen van over de hele wereld, in alle soorten en maten kom je hier tegen. Groepen Chinezen, getulbande sikhs, schaars geklede meisjes, keurige kantoormensen, beschilderde aboriginals, de man met de accordeon of de muzikant met de gitaar .........  En wij waren er ook.

Macquairie Street