Grampians: een waterig dagje, MacKenzie Falls

Grauw van de regen was het die eerste ochtend, toen we opstonden.  De kangoeroes voelden zich er blijkbaar wel prettig bij, ze waren heel actief. En de kaketoes lieten zich ook niet onbetuigd, ze vulden de donkere lucht met hun witte kleed en luid geschreeuw. 

Na enige tijd werd het gelukkig droger en toen we rond een uur of negen vertrokken, hingen de wolken nog wel zwaar over de bergtoppen, maar piepte de zon er af en toe toch vrolijk tussendoor.

 

 

De kangoeroesoort die we op het Pioneer terrein zagen, is - denk ik - de grijze reuzenkangoeroe. Maar ik kreeg deze ochtend ook deze kleinere, anders getinte kangoeroe in het vizier, een roodnek wallaby. In tegenstelling tot de grote kangoeroes leeft deze wallaby niet in groepen, maar veelal solitair. Wel leuk dat we hem (per ongeluk!) gespot hebben!

In de velden langs de toegangsweg naar de Pioneer cottages liepen emoe's. Rond en in Halls Gap zagen we hoe veel weekendgasten hun biezen al pakten om weer terug te keren naar Melbourne. De rust zou snel terugkeren. Wij reden nu echter de bergen in met als eerste doel MacKenzie Falls en Reed Outlook.

Het was een prachtige tocht door de bergen naar MacKenzie Falls. Vanaf de parking is de afstand naar de watervallen niet groot, maar om bij het mooiste en meest spectaculaire deel onder de grote waterval te komen, moet je 260 traptreden naar beneden (en later weer terug omhoog!).

Begin 2014 zijn er in deze regio zeer ernstige bosbranden geweest als gevolg van een blikseminslag. Delen van het nationaal park, o.a. bij MacKenzie Falls waren gedurende enige tijd niet toegankelijk, omdat de natuur zich eerst wat moest herstellen. Ook voetgangerspaden en voorzieningen als de kiosk bij de parkeerplaats waren vernietigd of aangetast door de brand. Gelukkig konden wij nu weer volop genieten van de natuur, maar in grote delen van het NP waar we doorheen reden, waren de zwartgeblakerde stammen nog zichtbaar.

Oeps, we hadden nog wel een stukje te gaan!

  

De klimmende ranken en witte bloemen van een soort clematis meende ik te herkennen. Bij de parkeerplaats had ik digitalis (vingerhoedskruid) gezien, mogelijk de nazaat van geïmporteerde zaden. Veel van de bloemen en planten kan ik echter absoluut niet thuisbrengen, omdat ze alleen in Australië of zelfs beperkt tot deze regio's voorkomen. Dat weerhield me er niet van om er volop van te genieten. Voor bloemenliefhebbers is het voorjaar een geweldige tijd om de Grampians te bezoeken! 

Van de grote watervallen kun je verder de rivier naar beneden volgen. 

Het was er prachtig mooi, maar na een stuk van het pad gevolgd te hebben, zijn we op onze schreden teruggekeerd, omdat we ook nog andere delen van het park wilden zien.
Op het vervolg van onze tocht gingen we naar Reed Lookout en de Balconies.