Sunshine Coast: Noosa en een walvisvaartocht

De middag van onze tweede dag in Peregian zijn we naar Noosa geweest. Noosa Junction heeft een aardig winkelgebied, waar je alles voor het strand vindt, maar ook leuke boutiques voor kleding en gadgets, heerlijke verse bakkerijen koffiebars en restaurantjes. Toen wij er waren, kon je er echter een kanon afschieten.

Maar Noosa Heads is the place to be! Levendig, trendy, sportief in een mooie natuurlijke omgeving. Hier zijn de stranden en surfgolven waar vele toeristen voor komen, voor ieder wat wils. Residence, resort, hotel, hostel, motel, guesthouse, bay village, apartments, bed bath & table, boutique studio's, inn..... je kunt het zo gek niet bedenken of er is ergens een onderdak, dat bij je portemonnee past. De horizon wordt niet vervuild door echte hoogbouw en er heerst een gemoedelijk vakantiesfeertje. Direct achter de centrale baai en het strand ligt de grootste winkelstraat. Met de talloze terrassen, bars, café's en restaurants hoef je niet bang te zijn om je te vervelen of te verhongeren.

We hebben een poosje op het strand gekeken naar de surflessen van de kinderen. Jong geleerd, oud gedaan. Op het juiste moment de golven induiken, met de armen vooruit peddelen en alle benen in de lucht, zo'n grappig gezicht. Gemoedelijkheid en discipline leken hier hand in hand te gaan en dat is een indruk die we over het algemeen van Austrialië zouden overhouden.

De natuur is overal, ook langs de wegen van de stad. Een dragon lizard en een paartje crested pigeons (spitskuifduiven).

Bultrugwalvissen komen in de wintertijd naar de warme en voedselrijke wateren bij de Australische kust om te paren en om hun jongen te werpen en van een stevige vetlaag te voorzien, voordat ze in oktober/november naar Antartica terugkeren. Toen wij er waren, was de trek al begonnen, maar er waren nog voldoende dieren om een walviscruise de moeite waard te maken. 

Voor de derde dag hadden we een walvistocht vanuit Mooloolaba geboekt. De weersvoorspellingen waren aanvankelijk niet zo gunstig, maar de wind hield zich gedeisd en de zon liet zich zien, dus dat viel alles mee. Mooloolaba ligt ongeveer 30 km ten zuiden van Peregian aan de kust en heeft een mooie beschutte haven aan de Mooloolah rivier. We waren ruim op tijd en vonden bij de werf een gezellige koffiebar bij een koffiebranderij. Van de muren kon je lezen waar de koffie vandaan kwam, mooie tekeningen. Behalve lekkere koffie hadden ze ook de meest verleidelijke baksels, maar op dat laatste punt hebben we ons beheerst.

We werden verwelkomd op de Whale One, een niet al te grote boot met een vriendelijke bemanning, zoals we zouden ervaren. Om 9.00 uur werden de boeien losgegooid. Mooloolaba aan het water zag er welvarend en zeer verzorgd uit.

We hebben zeker een uur gevaren voordat we de eerste walvissen spotten, maar daarna zouden ze zich regelmatig laten zien. We leerden hoe we aan de patronen van het water konden herkennen wanneer er walvissen onder water zwommen; hoe mannetjes (niet persé de vader) opduiken en als oppasser met een vrouwtje en baby meezwemmen als deze boven water komen, om ze te beschermen.

Een kalf dook op.

We hebben geen van de dieren echt boven water zien "springen", ze waren blijkbaar niet in de mood voor een show, maar de kracht en sierlijkheid waarmee ze zich in het water bewegen, soms op de rug met de witte buik boven en een groet van de vin, waren al indrukwekkend en een genot om te zien. Ook hebben we hun communicatie onder water gehoord. Er zwommen op gegeven moment een paar dieren onder de boot (er is apparatuur aan boord waarmee dat ook gemeten kan worden) van wie we de fluittonen konden horen. Bijzondere ervaring.

Juist toen de kapitein op het punt stond terug te keren, kwam een koe met kalf en even later een mannelijke begeleider aan het wateroppervlak naast de boot zwemmen en ze hebben ons zo bijna tien minuten vergezeld. We mochten door de stuurhut naar de voorplecht van de boot en konden vandaar eersterangs genieten. Het mannetje en vervolgens het vrouwtje zwommen aan de kant van de boot om het kalf aan de buitenzijde af te schermen.

Het mannetje dook na een poosje weg...

en even later ook de koe en het kalf. Een laatste groet met de staart, vaarwel.

De schipper vaarde niet meteen weg om te voorkomen dat de dieren, die zich wellicht nog onder de boot bevonden, letsel zouden oplopen. Pas toen hij zeker wist dat ze verdwenen waren, koersten we op de haven aan. Wij hebben een mooie ochtend gehad, geen groot spektakel, maar zeker de moeite waard en met waardering voor de bemanning van de Whale One.