We hadden best nog een dagje langer in Rose Gums willen blijven, want hier viel nog genoeg te beleven, maar we werden in Daintree verwacht. Via Yungaburra, Atherton en Mossman over de stateroute 81 ca. 146 km, 2 uur. Maar we hebben gehoor gegeven aan de tips om onderweg Granite Gorge NP te bezoeken voor de zeer toegankelijke rock wallabies aldaar, een korte omweg voordat we de stad Mareeba zouden bereiken. Naar Atherton reden we door een aardig, vrij afwisselend landschap met vooral landbouw en fruitteelt in mijn herinnering. Fruit kan ook tot likeuren verwerkt worden: we passeerden een grote distilleerderij: Mt. Uncle Distillery. Daar zagen we een grote groep van wel zo'n 20 roofvogels, waarschijnlijk whistling kites, die we ook in groepjes bij Rose Gums hadden gezien. Daarna werd het eentoniger. Nadat we van de snelweg waren afgeslagen, vertoonde het land duidelijke veranderingen, vooral toen de bananenplantages plaats maakten voor een open, kaal gebied vol met (naar wij denken) kleine termietenheuvels. Weer iets verder ging dit gebied over in nogal eentonige bossen met grote, bolvormige termietenheuvels. Heel merkwaardig.
We moesten een zandweg inslaan om bij een camping te komen waar de granietrotsen met de wallabies bleken te zijn. Het was een nogal stoffige camping, maar de natuurlijke setting van het riviertje dat zich tussen de enorme granieten rotsblokken doorwurmde en de aandoenlijke rock wallabies waren wel weer een beleving. De mensen bij de receptie ontvingen ons allervriendelijkst. Er wordt een (bescheiden) entreegeld gevraagd en je kunt er verantwoord wallaby-voedsel kopen. Of een ijsje na de wandeling! Best welkom, het was 35° rond het middaguur. De rock wallabies leven hier weliswaar in het wild, maar worden bijna suf gevoerd door alle bezoekers en hebben dus alle schuwheid wel afgelegd. Sterker nog: als je niet een beetje opschiet met de brokjes in je hand, pakken ze zelf je hand wel vast om je een handje te helpen.
Deze wallaby is een soort kleine kangaroo, maar de poten met scherpe nagels zijn helemaal aangepast aan het leven op en tussen de rotsen. Ze bewegen zich dan ook supersnel en reuze behendig op dit terrein voort. Niet te filmen! Het voelde een beetje kunstmatig aan met dat voeren, maar het was wel mooi om deze dieren op ons gemak van zo dichtbij te kunnen meemaken. Daarom hier een ruime keuze uit vele foto's van dit bijzondere terrein en deze bijzondere en vriendelijke buideldieren.
We zijn later nog een stuk verder het kampeerterrein op gelopen op zoek naar bepaalde vogels. Die hebben we niet gevonden, maar in het eucalyptusbos hebben we wel een paar blue-faced honeyeaters gespot. Ik kon deze helaas niet te dicht naderen zonder dat ze wegvlogen. Maar toch, prachtig gekleurde vogels!
Daarna gingen we weer verder. Voorbij Mareeba werd het landschap weer eentonig met uitgestrekte eucalyptusbossen, die op veel plaatsen duidelijke brandsporen vertoonden; op het ene traject wat meer dan op de andere.
We passeerden de Mareeba Wetlands en hebben even ergens in een zijpad van het bos gepauzeerd. Ik vond het een beetje vreemde, bijna spookachtige omgeving met de vele zwartgeblakerde of juist hele witte kale boomstammen, anderzijds veel jong groen gebladerte.
Van hier kronkelt de weg door de bossen dermate steil van de bergen naar de kustvlakte, dat alle voertuigen dat in low gear moeten doen.
Eenmaal beneden was het weer landbouw wat de klok sloeg en moesten we dit keer zelfs voor de suikerriettrein stoppen. Verder op weg naar Daintree hebben we nog wel even gestopt bij Mossman Gorge, maar daarvoor moet je eigenlijk een halve dag uittrekken. Helaas pindakaas. We zijn doorgereden naar onze eindbestemming, maar niet zonder onderweg bij de ferry over de Daintree river een boottocht over de rivier te reserveren bij Solar Whisper. De twee uur durende boottocht die wij graag wilden doen, zou de volgende middag om 3 plaatsvinden.
Voor onze b&b moesten we doorrijden naar Daintree Village, waar ze aan de rand van het dorp lag, bijna aan het eind van de asfaltweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten