Een dag naar de Blue Mountains

De laatste dag in Sydney, de laatste dag van oktober: dagexcursie naar de Blue Mountains. Vandaag moesten we even overschakelen naar de Duitse taal, want de organisatie waar TravelEssence ons had ingeboekt, richt zich blijkbaar op de Duits sprekende toeristenmarkt. Onze gids/chauffeur Klaus had zich zijn moedertaal in de afgelopen jaren weer eigen gemaakt voor deze job en dat was in ons kleine Duitstalige reisgezelschap vandaag dan ook de voertaal. We hadden vijf aardige reisgenoten en natuurlijk gingen de gesprekken onderweg al snel over ons aller reiservaringen in Australië. Eerst stond een bezoek aan Featherdale Wildlife Park aan de rand van Sydney op het programma. Een dierentuin stond niet echt op ons prioriteitenlijstje, maar het was een bijzonder aardig park dat zich volledig op de inheemse fauna richt. Hier konden we de foto's van koala's maken, waarin we op Magnetic Island niet waren geslaagd! Bovendien hoorden en zagen we nu een aantal vogels met de bijbehorende naambordjes, waardoor we een paar geluiden van de afgelopen weken konden thuisbrengen. In Daintree hadden we de Frogmouth op zijn nest gezien, maar dat was toch best ver weg in de boom. Hier zat deze intrigerende vogel vlak voor ons neus in het zonnetje te gapen, enigszins verveeld door alle aandacht. Het is dan ook een nachtvogel. De kleine pinguin zouden we alleen in deze dierentuin zien, omdat de gelegenheid om deze dieren op te zoeken op Kangaroo Island en in Melbourne zou ontbreken. Een enorme krokodil in een klein bassin vonden we eigenlijk wel zielig. Na drie kwartier moesten we weer terug de auto in om verder te trekken, de bergen in. Tijdens de autotocht konden we al van de prachtige omgeving genieten, terwijl Herr Klaus van alles vertelde over de geschiedenis van de Blue Mountains en zijn bewoners, de geologie en de natuur.
Onze eerste stop was bij Wentworth Falls. Voor een blik op de watervallen moesten we over een bospad met 220 traptreden afdalen. Het uitzicht was prachtig, maar na een lange periode van droogte was de waterval gereduceerd tot een paar bescheiden stroompjes water.

Tijdens de klim naar boven bleef Klaus hier en daar staan om iets over planten en bomen te vertellen. Het zijn niet de bergen die blauw zijn, maar in de Blue Mountains zijn zo'n 92 verschillende soorten eucalyptusbomen, die met hun etherische oliën een blauw waas over de bergen verspreiden. Te oordelen naar wat we op onze korte wandeling aan struiken en planten tegenkwamen, is hier een enorme verscheidenheid aan flora.

Helaas wandelden we niet verder naar de waterval, maar stapten we weer in de auto voor de volgende stop. Door aardige dorpen met mooie huizen en weelderige tuinen reden we naar Echo Point en de Three Sisters, een bijzondere plaats voor de aboriginals. Volgens onze reisbeschrijving zouden we in het Waradah Aboriginal Centre meer leren over de oude aboriginal cultuur. Maar dat viel een beetje tegen, want de voorstelling,  die door een paar acteurs werd opgevoerd, verluchtigd met wat muziek en dans, gaf een kort beeld van de hele geschiedenis van Australië en (niet alleen) wij vonden het eigenlijk een beetje flauw.

Voor het bewonderen van de Drie Zusters hoef je geen moeite te doen, een groot uitkijkplatform is voor iedereen toegankelijk en biedt een groots uitzicht over de bergen en canyons, inclusief de mythische rotsen. Dat maakt deze plaats dan ook tot een gemakkelijk bereikbare attractie en het gevolg laat zich raden: busladingen toeristen verdringen zich om het mooiste plaatje te schieten.

Het Carrington Hotel is een mooi hotel met een fraaie tuin, oude chique. We genoten er een prima lunch. Daarna was het weer tijd voor de blauwe bergen, dit keer bij Govett's Leap, waar we de Grand Canyon in al zijn glorie en in alle rust in ons konden opnemen. De aboriginals liepen al eeuwen over paden door de bergen, maar we  konden ons voorstellen dat het verschillende expedities van Cpt. Phillip heel wat moeite heeft gekost voordat ze eindelijk een route van Sydney naar het vruchtbare achterland hadden ontdekt. Hun behandeling van de aboriginals was natuurlijk niet echt bevorderlijk geweest om hulp van die kant te krijgen.

Bridal Falls

Mt Tomah Botanic Gardens was onze volgende en laatste stop. Deze botanische tuinen hadden eigenlijk teveel te bieden voor de drie kwartier die we bemeten kregen, zelfs als we ons alleen beperkten tot de inheemse tuinen.

Broad-leaf drumsticks 

In de tuin hebben we ook veel vogels gezien zoals de Little Wattlebird, de New Holland Honeyeater (onder) en de Laughing Kookaburra

Lemon bottlebrush

Terug reden we door het vruchtbare heuvelland, waar vee en fruitteelt de boventoon voerden naar de vlakte bij de rivier.
We hebben een leuke dag gehad met een goede gids en aangenaam gezelschap. Het minpunt van dit soort excursies vinden we evenwel dat het voor ieder wat wils biedt met als gevolg dat je overal even aan mag snuffelen en weer het busje in moet op het moment dat het echt leuk dreigt te worden. Het voordeel is dan wel weer de informatie die je van de gids krijgt, waardoor je iets meer meekrijgt van wat je onderweg tegenkomt. Sydney inrijden tijdens de avondspits in een toeristenbusje dat van de vrije busbaan gebruik mag maken, heeft trouwens ook z'n charme! Dat ging lekker vlot.