Kuranda en het regenwoud, Skyrail Rainforest Cableway

Voor de Skyrail hadden we een diamant cabin geboekt. Zo zagen we het regenwoud in z'n volle glorie dit keer van bovenaf en konden we tussen onze voeten door op en door de kruinen van de bomen kijken. Je moet hier geen hoogtevrees voor  hebben!  Op de website van de Skyrail staat allerlei informatie over deze rijke natuur en het is ook leuk om de folder die je bij je ticket krijgt, bij de hand te houden als je wat meer interesse hebt voor wat er onder en om je heen te zien is.

Als wolken laag over de hooggelegen regenwouden bewegen, zetten zij condens af op het dichte bladeroppervlak en dat water druipt dan weer verder af over bladeren, takken en stammen. Via deze "cloudstripping" nemen bomen en planten zo'n 30-40% van hun vocht op, ook als het niet regent. Regenwouden op deze hoogte gebruiken zelf minder vocht dan laag gelegen bossen, omdat de bomen minder snel groeien, de temperaturen lager zijn en het zonlicht meer getemperd wordt door dichte bewolking. Daardoor blijft er ook in droge tijden water over voor de rivieren en beken. Inmiddels is iedereen wel op de hoogte van de ecologische waarde van de regenwouden en gelukkig zijn deze oeroude wouden gespaard gebleven voor de kap, die elders in de Atherton Tablelands zo massaal heeft plaatsgevonden. Deze regenwouden in Queensland staan sinds 1988 op de Wereld Erfgoedlijst.

Op afstand lijkt het regenwoud misschien een grote groene brij, maar er is een enorme verscheidenheid en soortenrijkdom, waarbij er ook nog verschillen zijn tussen verschillende delen van het woud. Specifieke boomsoorten zoals de Cadaghi tree voelen zich thuis langs de rivier; een stuk verder richting Barron Falls zijn er tegenwoordig veel wattles en ficussen, zoals de Black Wattle en de Rusty Fig. Wattlebomen behoren tot de acacia's en hebben fijne witte of gele bloemen in kleine bolletjes, net als mimosa. En op het laatste traject naar Barron Falls station groeien de boomvarens weelderig.

Door de boomkruinen heen konden we de bodem van het bos zien. Hersthoorn en mandjesvarens groeien op de takken.

Bij het Barron Falls platform kun je uitstappen. Er is een omloop door het regenwoud met een platform dat uitzicht biedt op Barron Falls en het omringende woud. Er zijn ook informatiepanelen over hoe de verschillende stammen  aborigines in deze wouden tot aan de kust geleefd hebben, over hun cultuur en kennis van de natuur.

Wat volgt is het meest weelderige en complexe deel van het regenwoud, doordat de grond hier rijker is, de hellingen minder steil en minder gevoelig voor de zeewind. Golden Lawyer Cane, de klimplant met de venijnige haakjes, groeit hier tegen de bomen op en vormt zelf fraaie bladerkruinen, op de takken van de banyan groeien vele basket ferns, het foldertje maakt melding van een enorme red penda die met kop en schouders boven alles uitsteekt. Onder ons zagen we de kloof van de Barron River, de waterval en oeroude vulkanische gesteenten.

Red Peak station biedt eveneens de mogelijkheid om uit te stappen en het regenwoud van nabij te verkennen. Er is een groot informatiecentrum bij de entree en er lopen rangers rond om verdere informatie te verstrekken. 

Ik ben sowieso een liefhebber van mossen en varens en ik was meteen weg van de mandjesvarens, nu zo prachtig met het fijne blad in de grijsbruine tinten. Bird's nest fern op de foto links en  tegen de boom een Lawyer cane (of Wait-a-while) met de venijnige haakjes.Hier maakten we ook kennis met de Kauribomen, die we in het noorden nog veel zouden tegenkomen, maar ook nog op Fraser Island. Dit 400-jaar oude, indrukwekkende exemplaar paste (zonder groothoeklens) slechts gedeeltelijk op de foto. De ficus die zich als een soort wurgplant om andere bomen slingert, zouden we ook nog vaker tegenkomen. 

De bloemetjes in de knop van de Bumpy satinash vielen me op, ze groeien rechtstreeks op de stam of takken van deze boom. De bloei vindt niet jaarlijks plaats, maar slechts eens in de 2-5 jaar. Het is de enige keer op onze reis dat we deze gezien hebben.

We hebben verschillende soorten vogels en vlinders gezien, maar tussen het blad van de bomen zijn ze lastig te fotograferen en bovendien waren ze zo actief en in een oogwenk weer verdwenen. 

Deze vogel deed me met z'n gestreepte borst aan een koekoek denken, maar het is een fawn-breasted bowerbird, één van de verschillende soorten prieelvogels die je in Australië kunt vinden. 

De prachtige blauw fluoriscerende vlinders hadden geen tijd om te poseren helaas. Deze mooi getekende zwarte vlinder ging er gelukkig eventjes voor zitten en is gemakkelijk thuis te brengen als een Black Jezebel. 

We lieten Red Peak Station achter ons en zweefden over een vochtig en dicht begroeid gedeelte van het woud, waar veel bomen getooid zijn met epifyten als Elkhorn, Staghorn en Bird's Nest Ferns. Kauri Pines en Alexandra Palms zie je daar ook. Nog verder naar beneden op de helling, die naar de oceaan gekeerd is, doen kruipplanten het goed omdat ze niet zoveel te lijden hebben van de wind. Maar tussen de bomen door zijn die niet te zien.
De wolken hadden zich inmiddels boven de bergen samengepakt en we kregen al te maken met wat druppeltjes op onze gondel, maar het bleef gelukkig nog redelijk droog. Terwijl wij over de laatste berg heen zicht kregen op de kustvlakte in de zon, daalden de wolken met ons mee.

boven: boomvaren en rechts wait-a-while
onder: elkhorn op de middelste rechte stam. foto daaronder: een prachtige staghorn
Deze epifyten groeien wel op andere bomen, maar ze parasiteren niet.

Niet ver van ons einddoel werden we verrast door het vrolijke rood van de Illawara Flame Tree. 

Eenmaal beneden moesten we nog even wachten op de shuttlebus en dat gaf gelegenheid om wat in de tropische beplanting langs de weg rond te kijken, waar verschillende orchideeën de show stalen. Toen we net onderweg waren, meldde onze buschauffeur dat de gondels tijdelijk stop gezet waren vanwege het slechte weer: thunderstorms! Toch blij dat we niet langer boven gebleven waren! Maar wie het weer niet te vrezen heeft en wat tijd over heeft, zou ik aanraden om iets meer tijd uit te trekken voor het dorp Kuranda en omgeving. In ieder geval hebben wij genoten en eenmaal thuis in Jungara B&B hebben we met een kopje thee op de veranda naar de tropische regenbuien gekeken. Heerlijk!