Met Big Mama zeilen rond Magnetic Island

Nadat we 's morgens vroeg door Stu met de sloep (dinghy) waren opgepikt van het strand van Horseshoe Bay, stapten we aan boord van de Big Mama. Stu, Lisa en hun zoon Fletcher wonen samen met het hondje Coco het jaar rond op dit zeiljacht.

Stu concentreerde zich vooral op de boot en het zeilen, geholpen door Fletcher, Lisa hield zich met de gasten bezig. Ze knoopte met iedereen een praatje aan, was niet alleen vol belangstelling, maar kon zelf ook levendig vertellen en wees ons van tijd tot tijd op dingen die we onderweg tegenkwamen.
Ik was blij dat we het advies van de website hadden opgevolgd om tabletten tegen zeeziekte in te nemen. We hebben er beiden nooit eerder last van gehad, ook niet op het rif bij Cairns met de catamaran, maar een zeiljacht en de oceaan doen toch wel andere dingen met je evenwichtsgevoel en je maag.  Dat konden we goed merken, maar dankzij de pillen en een uitstekende lunch van Lisa aan boord ging het allemaal goed.

Eenmaal buiten Horseshoe bay gingen grootzeil en fok al snel uit. Later, na het snorkelen en rond de andere kant van het eiland kwam het spinaker erbij.

We hebben het hele eiland rond gezeild, met een tussenstop om te snorkelen en kort voor het eind van de tocht in een kleine baai met een mooi zandstrand om te zwemmen, kayakken, snorkelen.....wat je maar wilde. De zeilboot ging voor anker en met de sloep konden we ons bij de snorkelplaats of op het strand laten afzetten. Stu bleef steeds in buurt om op ons te passen. Om je met je duikbril en snorkel voorover in het water te laten vallen......dat was nog wel even een dingetje en ik was niet de enige die aarzelde, maar alles is gelukt en we hebben genoten. Watertemperatuur 26°!

Wel waren we blij dat we ook bij Cairns op het Great Barrier Reef hadden gesnorkeld: mooier en gevarieerder rif, meer vissen en op dat moment helderder water. Rob heeft tot twee keer toe een kleine Reef-haai gezien, dat was natuurlijk wel weer leuk.
We hadden aardige vaargezellen uit Australië, uit Duitsland en Nederland. Aan de laatsten hadden we gezellige gesprekspartners met wie we aan het eind van de tocht nog een biertje in Horseshoe Bay hebben gedronken voordat we naar onze tropische tuin in Nelly Bay teruggingen.

Ik was gefascineerd door de vele kleuren en vormen van gesteenten die hier aan de oppervlakte treden. De enorme ronde rotsblokken die hier door een of andere cycloop rondgestrooid moeten zijn, oude lavastromen, verweerd en aangetast door weer en wind. De granieten gesteenten zijn zo oud als het eiland zelf, 275 miljoen jaar geleden als een gloeiende, vloeibare massa door de vulkaan uitgespuwd.

Hoop pine trees zijn kenmerkende bomen van dit eiland en verschillende soorten eucalyptusbomen bedekken de hellingen. Deze zijn deels groen/grijs of getooid met jong fris groen of enigszins gekleurd blad, maar ook de dorre bruine bladeren leverden hun bijdrage aan een fraai kleurenspel.

Tweede pauze. De een ging snorkelen, de ander zwemmen of alleen maar langs het strand banjeren, alles was mogelijk. En Stu hield een oogje in het zeil - dit keer figuurlijk - en bediende ons op onze wenken tot het tijd werd om weer aan boord te gaan voor het laatste stuk van onze tocht.

Fotograferen mag, meenemen niet. Deze hele omgeving behoort tot het nationale park en is dus beschermd gebied, met alles erop en eraan.

We ontdekten hoog in een van de pines bij het strand een Brahminy kite, een prachtige roofvogelsoort met dat witte en kastanjebruine verenkleed. Hij bleef rustig zitten toen we langzaam wat naderbij liepen.

Terug in de baai. Het was een topdag! Met dank aan Stu, Lisa en Fletcher.