Daintree NP - Marrdja mangrove boardwalk en Daintree rivercruise

Na een heerlijk ontbijt, verzorgd door onze gastvrouw Tina gingen we naar de ferry om een stukje van de kaap op de noordoever van de Daintree river te bezoeken. Het is een prachtige weg die over de kaap langs de rotswanden kronkelt, soms hoog boven de zee en door het regenwoud, soms over lagere en vlakkere bewoonde gedeelten, waar je ook op het strand kunt komen, zoals Thornton beach.

De eerste track door het regenwoud hebben we overgeslagen, omdat we daarvan inmiddels niet zoveel nieuws verwachtten. De laatste boardwalk is eigenlijk de meest bijzondere, omdat daar het eeuwenoude regenwoud reikt tot aan de zee en  het Great Barrier Reef. Een unieke plaats en naar we gehoord hebben prachtig mooi, maar dat zou net iets teveel tijd gaan kosten - vreesden we - om op tijd voor onze rivercruise terug te zijn. Dus wel met spijt dat we Cape Tribulation niet zouden beleven, hebben we ons beperkt tot de middelste boardwalk door de mangrove. De Marrdja boardwalk is een stukje voorbij Thornton beach, je rijdt de kleine parkeerplaats gemakkelijk voorbij. De wandeling is iets meer dan 1 km en leidt door een stukje regenwoud dat overgaat in mangrovebossen. Evenals op andere locaties bij dit soort geënsceneerde rondwandelingen, vonden we  tableaus met informatie over de bijzonderheden van deze bossen. Dat was dus meteen een mooie introductie op onze vaartocht door de mangrove van Daintree river.

Een fraai voorbeeld van een wurgficus staat bij het begin van het pad: half omgevallen, hol van binnen, de gastheer deskundig om zeep geholpen.
De lawyer vine ofwel de wait-a-while palm met de venijnige stekels herkennen we eveneens van eerdere gelegenheden. Net als de waaierpalmen staan deze alleen aan het begin en einde van het pad, op de drogere bodem. Waar nattigheid en blubber de overhand hadden, belandden we tussen de echte mangrove bomen. Oliver Creek en Noah Creek, waarover een platform een mooi uitzicht biedt, evenals vele andere kleine stroompjes bieden helder zoet water. Wanneer het vloed is mengt het zoute water zich hiermee, kenmerk van de mangrove. Op een bruggetje over een van de kreekjes konden we vaststellen dat ook veel vissen zich hier thuis voelen.

Vreemde vormen, wortels als wurgkabels en lange kronkelende armen, knikkende steunberen, snorkelknoesten en blubberdiertjes zoals slijmkruipers en krabbetjes. Ik moest denken aan Frodo en zijn vrienden in de wondere wereld van Tolkien.

Maar de bomen zelf hebben hun eigen verhalen, vooral als ze uit de oerbossen stammen. Neem de Ribbonwood trees, waarvan de zaden lang geleden waarschijnlijk door uitgestorven diersoorten over grote afstanden werden verspreid. Men meende dat deze boomsoort eveneens uitgestorven was totdat in 1971 zes runderen van een lokale boer waren gestorven - naar bleek als gevolg van de giftige, grote ribbonwoodzaden die in hun maag werden gevonden. Zo is deze boom herontdekt. Tegenwoordig moeten de zaden het van de zwaartekracht hebben om zich voort te planten, waardoor het verspreidingsgebied beperkt is.
Cannonball trees zijn van het westen tot Queensland over de noordkust te vinden en danken hun naam aan de kogelronde vruchten die met een flinke knal openspringen zal ze rijp zijn. De zaadjes worden bij opkomend tij meegenomen en verspreid. Buttress roots (steunbeerwortels) helpen deze boom overeind te blijven in de zachte modder.

Wortels als "steunberen", als lange kronkelende linten uitwaaierend of rond als gebogen staken afbuigend van de stam van de boom en afhangend in de bodem .... ze dienen om de bomen in de zachte bodem steun te geven, maar ook om voedingsstoffen op te nemen en om de boom van zuurstof te voorzien. Want de modderbodem van de mangrove is zuurstofarm. Op ondergrondse wortels groeien opwaartse wortels, die ook bij hoog tij een stukje boven water blijven. Deze zijn voorzien van speciale cellen die zuurstof uit de lucht kunnen opnemen.

Enorme mandjesvarens troffen we aan, soms in hele clusters bij elkaar.

Na de Marrdja wandeling zijn we op de terugweg even uitgestapt bij Thornton beach, een prachtig strand omrand met fantastische bomen.

 

Aan de zuidkant van het dorpje Diwan bevindt zich de Daintree Ice Cream Company. Het is een grote kwekerij van tropische fruitsoorten, waarvan sommige mij volledig onbekend waren. Maar ze maken er heerlijk ijs van!

Uitzicht over Cape Kimberley en de monding van de Daintree River

We hebben voor Solar whisper gekozen voor een 2 uur durende tocht, omdat dat een kleine fluisterboot, werkend op zonne-energie, zou zijn met niet meer dan 9 mensen. Mark is de vogelexpert voor de 4 uur lange birdwatching toer. Hij heeft meegewerkt aan een boek (standaardwerk) over de Australische vogels en hij wees mij meteen enthousiast op een soort koekoek die in de boom bij het kantoortje zat. David en zijn hond zouden onze begeleiders zijn op de 2-uur toer. Het eco-statement van (veelal plastic) afval bij hun boekingskantoortje sprak veelkleurige boekdelen. Samen 4 andere gasten stapten we om 3pm in het bootje bij David, die al meer dan 20 jaar op de Daintree rivier werkt. Hij is vogelliefhebber en krokodillenenthousiast. De eerste vogels die we zagen, waren bekenden: een gele sunbird in haar nestje en een whitebreasted woodswallow (witborstspitsvogel), hier mooi op een tak, niet al te ver weg. Deze spitsvogel komt in grote delen van Australië voor, in eucalyptusbossen en woodlands, vooral in de buurt van water, en mangroven.



Onze eerste krokodil! Het voordeel van eb is dat ze bij of op de drooggevallen oevers wat gemakkelijker te vinden zijn, maar ik moest wel drie keer kijken, voor ik hem in de schaduw tussen de wortels en in de modder ontdekte. David kent alle volwassen krokodillen bij hun naam, waarvan er verschillende terug te voeren zijn op het Engelse koningshuis. Elisabeth hebben we op onze tocht niet mogen ontmoeten. Wel Erica, voorheen Erik. Geheel in de geest van deze tijd moet een naam ook wel eens aangepast worden als een mannetje een vrouwtje blijkt te zijn of andersom. Het is nu eenmaal lastig onder de staart kijken bij deze beesten. Om die reden hebben de kleintjes nog geen naam. Op grond van hun gedrag wordt hun geslacht bedacht. "Scarface"is de dominante man in een territorium dat zo'n 10 km omvat. Hij bedient de dames in dit gebied en jongere ambitieuze mannetjes hebben hem nog niet van de troon kunnen stoten. Doordat Scarface de vermeende Erik nooit aanviel, is men erachter gekomen dat het in dat geval om een vrouwtje ging.

Verschillende reigersoorten speelden zich meer in de kijker. We waren er getuige van hoe een white-faced heron een klein visje ving. De jacht van een striated heron (mangrovereiger) had minder succes.

Een Papuan frogmouth op het nest! Ik vond het een belevenis dat we deze bijzondere vogel hebben kunnen waarnemen. Deze frogmouth is een algemeen voorkomende vogel in deze contreien, maar ik vind het een bijzondere vogel om te zien met die gefronste wenkbrauwen boven de kromme snavel en dat super camouflagepak. Het is een grote, ik meen zelfs de grootste, nachtzwaluw en dus best lastig te spotten, als hij overdag stil op zijn plekje zit. Dank aan David!

Van hem leerden we ook dat niet alle geluiden uit de bomen van vogels komen. Er zat een flinke kolonie grote vleermuizen in de bomen op de zuidoever: flying foxes. 

Oosterse grote zilverreiger - zag onze nadering niet zo zitten. De krokodillen hielden zich muisstil op hun modderplekjes. David's groene laserpen hielp. De ijsvogels doen niet aan camouflage, maar ze gingen wel lastig in het gebladerte zitten.
Azure kingfisher

Van de grote rivier zijn we ook nog wat smallere vaargeulen en een kreek ingevaren. Bruine vogeltjes zijn wat lastiger thuis te brengen en dat is me bij deze nog niet gelukt. Onderweg heb ik geen notities gemaakt. Een bruine gerygone misschien?

De enige krokodil die we op de oever hebben gespot, was deze jongeman of -dame van ca. 8 maanden. Geslacht nog niet bepaald, gaat dus nog naamloos door het leven.

Het lijken wel rietkragen, maar ook dit zijn dus luchtwortels.

Een Nankeen night heron (ofwel Rufous night heron) - een rosse kwak, mooi met kaneelkleurig verenkleed.

Terug op de grote rivier.
Een van de medepassagiers spotte een boomslang (common tree snake). Verbazingwekkend lang en prachtig om hem over de boomtakken te zien bewegen.

Ah, daar is er weer eén!

Een kleine zilverreiger.

En nog een laatste uitstapje naar een kleine kreek. David keek niet op een minuut meer of minder, het was al bijna 5pm. Indrukwekkende lintvormige steunwortels. Hoewel de oevers op sommige plaatsen nog hoog zijn, zien we dat het water begint te stijgen, het wordt vloed. De namiddagzon kleurt warm tussen het gebladerte en de luchtwortels door. Het is heel stil. Wat een bijzondere omgeving!

We hebben van een prachtige boottocht, deze bijzondere habitat en het wildlife genoten. Met dank aan onze gids. Helaas, het was tijd om naar huis te gaan. Op ons heerlijke terrasje hebben we van een afhaalmaaltijd, een lekker glas wijn en de tropische avond genoten. We waren in goed gezelschap van de boomkikkers en de sunbird in haar nestje. Alles opgeruimd en ingepakt. Morgen vroeg opstaan, 7 uur ontbijt en dan naar Cairns airport voor onze volgende reisetappe.