Grampians: Silverband Falls en Brambuk National Park and Cultural Centre

De C218 van de Sundial Car Park naar Lake Bellfield is een prachtige weg, die bovenlangs de Dairy Creek naar beneden kronkelt. Gaandeweg zagen we het landschap veranderen naar een weelderige begroeiïng van veel groen en varens, maar de smalle bochtige weg (deels eenrichtingverkeer) liet weinig ruimte om te stoppen totdat we bij de Silverband Falls kwamen. Een flitsende oranje vlek was des te meer reden om de auto te parkeren: een scarlett robin, een prachtige en onrustige, maar niet al te schuwe vliegenvanger.

We lieten de gelegenheid niet voorbij gaan om het wandelingetje naar de watervallen te maken. De zon scheen en de beboste bergwanden beschermden ons tegen de wind, dus de jassen konden uit. Het paadje lijkt misschien niet bijzonder, maar hier groeiden behalve eucalyptusbomen ook talloze wattles, waarvan de bloemen op opengaan stonden. Binnen korte tijd zou het hier helemaal roomwit en geel  kleuren.

Make my day! We waren in een echt vogelbos beland. Grey fantails demonstreerden overal om ons heen waaraan ze hun naam te danken hadden. Deze vogels zijn altijd druk in de weer, op jacht naar insecten die ze met het uitwaaieren van hun staart laten opvliegen. En ze moesten ook wel veel vangen, want we zagen veel jonge waaierstaartjes. Wel leuk dat ik deze vogel zo mooi in beeld heb gekregen.

Nadat we de waterval hadden bereikt, verdween de zon en werd het snel donker. Voor we het wisten begon het te regenen, te waaien en vervolgens te hagelen. Weg was de warmte, ineens was het koud! Dus we gingen op een drafje naar de auto terug. Wel jammer, want we hadden graag nog wat langer rondgehangen in deze mooie en vogelrijke bossen. Het bleef pijpenstelen regenen, een uitstapje bij Bellfield lake was ineens niet zo aantrekkelijk meer, zodat we al snel doorreden naar het Brambuk Centre. Het is in Australië het oudste culturele centrum, dat geheel door aboriginals wordt gerund. Behalve informatie over en beleving van de aboriginal cultuur, kun je hier informatie over de Grampians "Gariwerd" vinden. Na een lekker warm soepje en een broodje in het café hebben we het cultureel centrum bezocht. We vonden er een mooie presentatie over het ontstaan van de wereld in de perceptie van de aboriginals en veel informatie over de verschillende seizoenen, de natuur en hoe daarnaar geleefd werd. Zo onderscheiden de aboriginals 6 seizoenen. Deze tijd is het seizoen van de wilde bloemen: Petyan. Ook op hun eigen website kun je (een deel van) deze informatie vinden.

Op dat moment was het er heel stil en waren er geen activiteiten of rondleidingen. Maar het was wel weer droog en ook een rondje door het park rond het centrum is de moeite waard vanwege de flora en fauna. Een groepje mooie Australian woodducks was rond en in de vijvers te zien en nergens heb ik het wren-vrouwtje mooier kunnen fotograferen dan hier. Vermoedelijk is het mannetje een juveniel die zijn verenkleed aan het wisselen is.
Eenmaal thuis vatte onze gastvrouw met westerse nuchtrheid de seizoenen en onze weersbelevenissen van die dag als volgt samen: in deze tijd van het jaar kun je wel twee of zelfs vier seizoenen op één dag meemaken - voorjaar, zomer, herfst, winter - warmte, kou, storm, zon en hagel: het kan allemaal op een en dezelfde dag in november!

Toen we thuis kwamen, regende het weer en was de temperatuur zover gedaald dat ik de verwarming wilde aanzetten. Ik greep bijna in een grote spin! Gelukkig is Rob er dan om zo'n beest netjes naar buiten te werken. De combinatie van regen en zon leverde een schitterend schouwspel van donker en licht, felle contrasten en een dubbele regenboog op.