Daintree en Red Mill House

Daintree Village is niet veel meer dan een lange weg met wat verspreide huizen, boerderijen, een schooltje en verder voorzieningen voor toeristen, met name veel boekingskantoren voor rivercruises. De dorpskern bestaat uit een pub met beperkte maar goede eetgelegenheid annex grocery met enkele basis levensmiddelen plus een soort winkel van Sinkel met onduidelijk assortiment en wat toeristenaccommodaties. Het dorp dankt zijn bestaan aan de houthakkers die zich hier vanaf 1870 vestigden en er zijn nog wat verwijzingen naar die pioniersperiode. Nu leven de inwoners (minder dan 100) van de veeteelt, de fruitteelt en het toerisme.

 Red Mill House is bijna honderd jaar oud en was de eerste b&b in deze regio. Een grote tuin rondom biedt rust en ruimte en trekt veel vogels en vlinders aan. Wij hadden een ruim en sfeervol ingericht appartement beneden in het oude gebouw met een heerlijk buitenzitje. We voelden ons meteen weer thuis!

De aardigheid was dat ons onderkomen nogal wat verrassingen in petto had. We hadden het kleine slordige bundeltje aan de overkapping aanvankelijk over het hoofd gezien. Maar toen we 's avonds op ons buitenterrasje zaten, werd onze aandacht getrokken door een voortdurend gepiep uit een nabije struik. Toen pas ontdekten we de sunbird, die door onze aanwezigheid blijkbaar niet op haar nestje durfde terug te keren. We hebben ons even een paar stappen teruggetrokken en toen zat ze in no time in haar holletje, alleen het kopje nog waakzaam naar buiten.
In de blikken kikker naast de deur bleek ook meer leven te zitten dan we gedacht hadden. Het was Jim, meen ik, die hem voor ons omdraaide en kijk: een grote boomkikker bleek dit als zijn vaste woonplaats gekozen te hebben. Lekker koel en 's avonds niet ver van het licht om op zijn gemak  op de trapleuning insecten te vangen. Aanmerkelijk kleiner waren de drie boomkikkertjes die zich in de planten op het terras hadden verstopt. De natuur onder onze neus, maar zo klein, dat we deze niet zonder hulp hadden ontdekt!

 

Het avondleven kwam op gang; de pad op de grond verried zijn aanwezigheid door weg te huppen.  's Morgens vroeg werden we ook hier door een vrolijk vogelorkest gewekt. Even genieten van al deze geluiden, dan even scharrelen in de tropische tuin, waar ik opnieuw tevergeefs met de camera op jacht ga achter die prachtig blauwe vlinders aan, die zelfs op het vroege ochtenduur geen rust hebben om te gaan zitten. Bij het ontbijt op de veranda boven vind ik troost door de red bodied swallowtails die hun ochtendportie nectar komen halen.

Daintree heeft zijn naam gegeven aan het nationale park dat zich uitstrekt van Mossman Gorge in het zuiden tot de Bloomfield river in het noorden. Onze b&b ligt aan het eind van het dorp, niet ver van het punt waar de asfaltweg overgaat in een gravelweg. Vandaar rechtdoor voert de weg bovenlangs het water door een boomrijke omgeving. Toen we de eerste middag nog even op verkenning uitgingen en de brug over de rivier (een zijarm van de Daintree) overstaken, konden we ons verheugen in de weiden en bergen die baadden in de namiddagzon. Het is een prachtig en bijzonder vogelrijk gebied. Op de zandbanken in het water zagen we reigers en de inmiddels bekende masked lapwing (maskerkievit) met de gele lellen. De bomen zaten vol met vogels: de Australische figbirds en de mooie witte muskaatduif, waarvan er hele troepen heen en weer vlogen en dat gold ook weer voor verschillende papegaaien. Ook hier was de olive-backed ofwel yellow-bellied (namen!)sunbird van de partij.

Terug bij de grote mangotree in het dorp, zwaar van de rijpende vruchten, een prachtige boom. Daarachter, een beetje verscholen ligt Red Mill House.