Kangaroo Island en Antechamber Bay

Rond het middaguur kwamen we vanuit Sydney op de luchthaven in Adelaide aan . We raakten ons gevoel voor tijd kwijt, iedere keer moest de klok weer een uur of half uur vooruit ... of zo. Maar we hadden de tijd om rustig naar Kangaroo Island te rijden en onderweg nog wat boodschappen te doen (goedkoper dan op het eiland!). Adelaide bleek best een uitgestrekte agglomeratie, maar eenmaal op de B23 reed het vlot weg. Na het tropische noorden, de Sunshine coast en Sydney met de Blue Mountains kwamen we in het zuiden in een heel ander landschap terecht. Veelal domineerden de gele, kale heuvels het landschap, afgewisseld met boomrijker en nattere delen, waar boerenbedrijven zich gevestigd hadden. We passeerden de wijngaarden van McLaren Vale  en net als in Frankrijk en Italië zagen we ook hier een combinatie met olijfgaarden. De weg voerde door het plaatsje Yankalilla, waar we binnen handbereik een goede vers-broodbakkerij, een prima supermarkt en goed geoutilleerde drankenhandel voor een lekker flesje wijn vonden. (Alcoholische dranken worden niet in de supermarkt verkocht in Australië.) De terminal van Cape Jervis is berekend op grote gezelschappen, maar nu was het niet zo druk met toeristen en waren het de grote vrachtwagens die het hele middendek vulden. Ze moesten er wel achteruit inrijden, want de veerpont had maar aan één kant een laadklep. We hebben bewonderend naar de stuurkunst van de chauffeurs en het precisiewerk staan kijken. Volle schapenwagens kwamen uit de boot en lege gingen er weer in. Aan de overkant stonden de volle schapenwagens weer te wachten. Want op Kangaroo Island hebben we kangoeroes gevonden, maar vooral ook heel veel schapen.

In Penneshaw sloot het tourist information centre ongeveer op het moment dat de boot aankomt, dus dat was niet echt handig. In het dorpje kochten we de laatste verswaren, want ons huisje zou ver van alle voorzieningen liggen, vanuit Penneshaw ruim een half uur naar het zuidoosten richting Willoughby.

Het zal ongeveer ter hoogte van de Dudley wijnmakerij geweest zijn, dat de asfaltweg overging in een half verharde gravelweg. We hadden van Europcar een comfortabele upgrade Nissan XTrail meegekregen en daarmee hadden we er geen enkele moeite mee, terwijl we onderweg van de uitzichten en het landschap dat Kangaroo Island ons bood genoten. Rollende heuvels met uitgestrekte schapenweiden, verspreide bossen en bomen, de op en neer golvende weg, omzoomd met mooie eucalyptusbomen en stugge struiken. Bij nadering van ons einddoel voerde de weg dwars door een ruig wetland, waar vele watervogels zoals verschillende eendensoorten, zwarte zwanen, en Black-tailed Native-hens zich blijkbaar thuis voelden.

Talingen zoals deze grey-teal en de chestnut-teal hebben we gespot, maar alle vogels waren zeer schuw en trokken zich terug of vlogen weg, zodra we de auto (langzaam) stopten. De afslag naar Antechamber Bay retreat voerde 2 km lang dwars door de schapenweiden van de eigenaars heen en ons huis, The Kona, was het eerste huis op het terrein; het tweede vakantiehuis en het huis van de eigenaars bevonden zich nog een stuk verder op de kaap. Op deze in-the-middle-of-nowhere locatie werden we verrast door het geweldige geweldige huis en het magnifieke uitzicht.

The Kona is met verschillende slaapkamers en twee badkamers geschikt voor twee families en bood alle ruimte en faciliteiten die we ons maar wensen konden. Op het grote terras hebben we na aankomst niet alleen van een glaasje wijn, onze spiesjes van de bbq en een frisse salade genoten, maar ook van de stilte, de kangoeroes die in de weide onder ons tevoorschijn kwamen en de groene en blauwe verten die in het warme licht van de ondergaande zon gedompeld werden om tenslotte in het donker te verdwijnen.
We hebben begrepen dat dit met temperaturen die de 30° naderden, éen van de eerste warme dagen in het zuiden was.

Een rijtje "doorkijk" bomen zoals die ook bij ons op de rug van de heuvel langs de weg stonden, tekenen op Kangaroo Island op vele plaatsen het landschap. In de verte ontdekten we de vuurtoren van Cape Willoughby. Rond the Kona en de weiden zou ik verschillende soorten zangvogels vinden, maar onze huisvrienden waren toch wel de welkom-zwaluwen, die een nestje boven een van de ramen bij het terras hadden, en de rose-breasted cockatoos, die hier gewoonlijk galahs worden genoemd. Ze graasden graag in groepjes tussen de bloeiende distels en in de weide of ze rustten uit in de grote boom naast het huis of vlogen in troepen voorbij. Het was ook een flinke groep Australian magpies die de bosjes en bomen rond het huis bevolkten. Wanneer we maar thuis waren, werden we getrakteerd op hun typische, welluidende zang. 

 

Ochtendnevel over het vaste land na onze eerste nacht, waarin het verderop stevig geonweerd had. We hebben de bliksemschichten boven de baai gezien en op het land schijnen er verschillende inslagen zijn geweest, maar bij ons is het redelijk rustig gebleven. Wel was het behoorlijk afgekoeld. Plots werden we verrast door een horde schapen rond het huis, die door de weide naar verdere percelen werden gedirigeerd. Leuk om dit van zo dichtbij mee te maken!

Het is ongelooflijk hoe uitgestrekt de landerijen hier zijn. Bij de vele, vele hectaren weidegrond verspreid over de heuvels voor enkele kudden schapen, stel ik me een andere logistiek en beheer voor dan bij de afmetingen die we op ons schapeneiland Texel tegenkomen. De motor crosste langs met de zwaai van een arm, een andere keer was het een vrachtwagentje met open laadbak, vanwaar de honden ons nieuwsgierig opnamen, toen de baas even stopte voor een korte groet . Bij een van de veeroosters lag lasapparatuur. Kate en Andy runnen 3500 acre boerenland! 

Drie nachten zijn we in Kona geweest en niet voor het eerst stelden we vast dat het eigenlijk tekort is, omdat er zowel hier op het privédomein als op Kangaroo Island als geheel zoveel te beleven en te genieten is. Maar op deze eerste dag hadden we nog van alles voor de boeg!